Okulda
en eğlenceli günlerden birisi de,sinema günleri.Sabırsızlıkla beklenen o akşamlar
Lise I'de ayrı bir zevk...Sandalyeleri taşıyoruz bizler.Lise II'ye geçelim bu
işten kurtulalım derken,modern salonumuza kavuştuk. Şadi
Bey sinemanın kahramanı,onu bilmeyenimiz var mı ki?Her arızada hep bir ağızdan
"Şadi Bey Ses-Şadi Bey Kömür..."(kendisini rahmetle anıyoruz)diye bağırmaz
mıydık?Yıl 1960-61 Harp I. öğrencisiyiz.Bir perşembe,fasulye pilavı yemiş,hoşafı
içmiş,sinemaya gitmişiz.Film bittikten sonra da doğal olarak yatmaya çıkılmış,ama
yatmadan önce bir iki muziplik/aktivite olmadan olur mu hiç.Ya su tabancaları
ya su bombaları ile küçük bir harp oyunu veya aynı gece filmin etkisiyle bir hayalet
gerçeği ki bazen günlerce süren bir korku furyası. Aktiviteler
denince,kozalak maçlarından hiç bahsedilmez mi?Ne maçlardı onlar?Buz hokeyi ile
çim saha karması yüksek beceri ve kabiliyet isteyen bir cambazlık.Şimdilerde dahi
bu beceriyi gösterebilen bir sporcu çıkabileceğini zannetmiyoruz. Yeni
sinemaya kavuşunca,bu defa konserler ve tiyatro çalışmaları devreye girdi.Tabi,sınıfımızın
bu konuda da becerilerini göstermekte geri kalmadı ve her konuda olduğu gibi hak
ettiği övgüye layık olarak anılarımızda kalacaktır.İşte o güzel günlerden bir
iki görüntü.
| 
