Uluç Karayel babası ile birlikte "Karayel Rüzgarı" gibi bindirdi,1958-1959 döneminde Deniz Lisesine,cüceler ülkesine gelen devler örneği önce yadırgadığımız gibi.(O ne boy,bostu değil mi Ömer?)Ama medeni bir insandı DEV'imiz nazik kibar...Nezaket,letafet,sevgi-hoşgörü,aşk-maşk,kıyafet hepsinden var adamda,dolu dolu.

Kısa zaman sonra alıştık birbirimize.Bizim o zamandan kurulan dostluğumuza kim alışmaz ki?Biz de onun çevresinde olduk pervane.

Uluç,çok sakin ve kibar olmasına ek olarak, bir de tevazu sahibiydi.Bu arada hocaların sınıfa bakış açıları da değişti.(Biraz da paşa babasından kaynaklanan hoşgörü)Sigara içmek bile serbest olacak neredeyse.Bir-iki sevimli haylazımızın bomba çıkarmaları da olmasa, Uluç daha da fazla ısınacak ortama.

Yıllar o güzelim yıllar,iyisiyle,kötüsüyle geçti bu arada,yanılmıyoruz değil mi Uluç?

Sen gerçek bir İstanbul beyefendisiydin,bir aristokrattın.Bahriyede hep üst düzey yaşadın,üst düzey harcadın.İnanıyoruz ki sivil hayatında da aynısın,sen değişmezsin,sen iyilere layıksın.

Biz ne istediysen onu yapmaya çalıştık.Sen istemezsen inan ki yapmazdık,biz bize katıldığın gibi aynıyız,değişmedik.Yeter ki sen bizimle olmayı yeniden iste.Bizler DOSTLARIZ,buradayız.