Deniz lisesine ilk giren kimi o zaman kısa pantolonlu 1957 lileri ilk karşılayan ve daha sonra sınıfdaş olduğumuz anlaşılan üniformalı grup içinde bir kişi hemen ayrı biri olarak dikkatimizi çekmişti.O zayıf nahif,upuzun boylu,esmer,kıvırcık saçlı,gözleri kendi gibi yerinde duramayan Taylan'dı.Bir süre kendisini hayret ve ürkeklikle izlemiştik.Ama anladık ki bu dostumuz çok değişik yeteneklerle mücehhezdir.Aslında kendisi ile kazara çarpışmak durumunda kalan kardeşlerimiz neden daha fazla hasar gördüklerini pek anlıyamıyorlardı ya sanki bir KEMİK yığınına tosluyorlardı,bu kazazedeler arasında maalesef medarı iftahar davulcumuz Ercan da vardı senelerce tüm sınıfın önünde Taylan'la yaptığı bilek güreşinin sonucunun neden öyle bittiğini anlayamadı.Tabii bu dostumuzun kısa pervazlarda yürüme,karanlıkta hiç pusulasız gezinebilme,kilit ve kapalı kasa kavramlarına olan keskin allerjisi gibi diğer meziyetlerinin keşfi çabuk oldu ve doğrusu ya bu meziyetler bazı dostlarımıza ümit etmedikleri zamanlarda defosuz yaz tatilleri hediye etti.Taylan Harp II'de değerini tam anlayamadığımıza karar verdi ve kendini bir hayli uzaklara attırdı.O gün bu gündür İsveçlilerin pek de zeki olmadıklarını onlara ispat etmekle meşgul.Aslında bahriyeli bir aileden gelen Taylan bizleri uzaktan hep izliyor ve takip ediyor,dostluğu devam ediyor.Kendisine ve ailesine ömür boyu sağlık ve huzur diliyoruz.

İSVEÇ'te böylesi oluyor mu?