Mete KURTOKAN Denizi mi yoksa Ahşapı mı daha çok sevdiğine bir türlü karar veremedi.

Okuldaki spor yaşamı yelkencilikle geçti,en uzun süre Yelken Takımı kaptanlığını yapan oydu.Bahar mevsiminin başında,bütün kışı karda geçiren Starboat'ları sezona hazırlarken mi daha mutluydu yoksa yarışlarda mı?Belli değildi.Hele "Vegesak" isimli tekne ilk ona teslim edildiğinde,bu enfes teknenin ağacına mı,boyasına mı yoksa denizdeki rakip tanımaz üstünlüğüne mi?Aşık olmuştu bilemiyordu.

Donanma hayatı da hep ahşap teknelerle geçti;Mayın Taramalar,Hücumbotlarda.

Her ne kadar makineci ise de;çalıştığı gemileri postasından,eğrisine/kaplamasına ondan iyi tanıyan yoktu.

Evinin en güzel odasını ufak çapta bir doğrama atölyesi haline getirmesi biraz yadırgansa da,Samsun gemisinin Subay salonunu mobilya imalatçası gibi kullanmasının personel üzerinde yarattığı şaşkınlık daha önemliydi.

Sivil denizciliğe geçip Dünya'yı dolaşırken,herkesin parmak ısırdığı ahşap gemi maketleri yapıyor,hangi ağacın nerede kullanılacağını çok iyi biliyordu.

Hele,okula girmeye hak kazananların belli olduğu ilk gün lumbarağzı anımızda;isimler okunuyor.Tabii tek tek cevaplar."Burada,Burada,Burada" .Sıra Mete'ye geldiğinde heyecandan mıdır?bilemiyoruz "Hop dedik" cevabı hala hatırımızda.

Sonunda denizi değil ama denizciliği bıraktı.Mete kardeşimiz şimdilerde,Fethiye'de marangozluk işleriyle uğraşıyor.

Kendisine ve ailesine yeni yaşamında sağlık ve mutluluk temennilerimizle,hoşçakal Hop Dedik Mete.

Uzanıp yatıvermişler, derslerde olduğu gibi
SERESERPE