Yıllar önce Ada'ya yerleşmiş,sevilen,sayılan bir ailenin efendi çocuğu Erdinç,görünümünün aksine,(ne var görünümünde ,utanır insan biraz görünümüne bakar lakap mı takılır adama)ince ruhlu,zarif esprili,sevecen bir kardeşimizdir.Onun karakterinin bir özelliği de,çok ağır şakaları bile gülerek kaldırmasıdır.Adam kendiyle barışıktır.

Derslerinde başarılı olan Erdinç'in hocaları ile ilişkileri ağır başlı tavrından ve saygısından olsa gerek hep iyi olmuştur.

Bu kadar methiye yeter.Gençlik yıllarında,yaz-kış,sıcak-soğuk demeden,Herkül'e benzediğini zannettiği yapısını Ada kızlarına gösterebilmek için,donsa bile,bisiklet yaka fanilası ile Ada rıhtımında bir aşağı,bir yukarı,kasılarak tek başına dolaşan bir minik (!)...

Altın kalpli kardeşimizi,Ada kızlarından alan olmadı ama o,sonunda Füsun gibi bir pırlantayı kaptı.Malum darb-ı meseli yazmaya gerek var mı demeyin,tabii ki yazacağız: "Armudun iyisini zengin olanlar yer imiş."

Metazori sofra başı olan Erdiç'in masasında,genelde döndünün Erdinç'in tabağı dolduktan sonra yapılması,bazı kişilerin zaafiyet geçirmesine neden olmuştur.Bu arada küçük baş hayvanlarla oynaşmaktan,onları sıkıştırıp bağırtmaktan zevk alır.Pençeleri (pardon)elleri çok güçlüdür.(Kızdırabildik mi Füsun?)

İşte bizim sevgili kardeşimiz Erdinç,seni ve dünya güzeli eşini çok seviyoruz ve her zaman seveceğiz.Güler yüzünüz,tatlı muhabbetiniz sonsuz olsun.

Sağlık ve mutluluk dileklerimizle sizleri kucaklıyoruz.

İşte mutluluk ve güzellik bu