Okula 600'lerle girdin ama hiçbir zaman kontenjan statüsünde olmadın.Gerek derslerindeki başarın gerekse sonraki başarıların bunu ispatlıyor.Okuldaki ciddiyetin,intizamlı ve düzenli hiçte tesadüfen geldiğin 218 nolu yatakhane ortamına uymuyordu.Sonunda seni de ortama uydurdular uzun boylu kara yağız delikanlı.

Meğer o ciddi görünüşünün altında ne güçlü bir espri yaratıcılığı ve bunu destekleyen çizim kabiliyeti varmış.

Senin SUPUTNİK uçurmalarını Amiral Engin'e sormalı!!!Az don lastiği yenilemedi çocuk...

Atalay'da ki Çiket,Pantül,Kıprıs Sapriye aksağını öyle yakaladın ki yıllardır anılarımızda yaşıyor.

Peki bunca güzel anılarla süregelen beraberliğimiz neden devam etmedi.Neden çektin kendini kendi dünyana?

Kimimiz istifa ile,kimimiz emeklilikle,emanet üniformayı sahibine teslim ettik.Ama yüreklerimizdeki sevgiyi kimse yok edemez,müşterek anıları hiçbir şey silemez ki...Niye seni salılarda veya yıllık toplantılarda aramızda göremiyoruz.Bilemezsin ki artık hayat treninin son vagonundayız sıksan,sıksan bundan sonra kaç defa biraraya gelebilir,anıları yad edebiliriz.

Haydi yağız delikanlı bundan sonraki fırsatları değerlendir de yüzünü görelim.Bakalım yıllar seni nasıl etkilemiş?...

Yemin ettik bir kere