Bir Bodrum akşamı, bildiğiniz soluk almak gibi güzel,resim gibi,şiir gibi...Mangal yanıyor yanıbaşınızda,havada kömür kokusu ve bardağınızda buz gibi rakı ve çevrenizde kocaman bir sevgi ve dostluk çemberi...Evinizdesiniz,Yalıkavak'ta,Gökçebel Köyünde,kendi evinizde,yani EMİL'in evinde

O evin her tuğlasını,her çivisini,her güzelliğini,gönüllerinin ürünü olarak ortaya koydular ve çoğumuzu,Bodrum güneşinden de sıcak ve etkileyici duygularla,Bodrum'a çağırdılar,Emil ve Hale.

Okula başladığımızda,sınıfın yaşça ve boyca en küçüğüydü Emil.Lise yıllarında Kimya dersinden sorunları olmuştu Hilmi Boray hocamızla ve sınıfta kalmıştı.Ama zaman ve yaşam öyle bir yol çizdi ki,Emil Bursa'da fabrika sahibi olduğunda sevgili hocamızın inanamayacağı bir düzeyde-patron olarak-bir kimya çalışmasındaydı.Uzun zaman Volkan Akoğlu (Vural) ile kimya sanayiinde çalıştı ve patronluğun tadını çıkardı.

Çoğumuzun bilemediği bir özel insandır sevgili Emil.Güzel Sanatlara merakı ve yeteneği ona Tanrı'nın armağanıdır.

Emil bugün yine koca gönlüyle ve koca sakalıyla,dostluğun,mertliğin,delikanlılığın simgesi olarak yanımızda.

Sakal dedik de,yıllardır alıştığımız o sakalı,şimdi daha bir yakıştırıyoruz ona.Çünkü o şimdi dede.

Tabaklar boş, patronluga daha çok var