Tombul,pembe yanakları,taktığı "ama" gözlüğü ve alaycı gülümsemesiyle sevimli bir kardeşimiz.Aydın'ın öğrencilik yılları,çalışmaktan çok Erdinç'i kızdırmakla geçmiştir.

Sporla arası iyi olmayan,kravat üstü eşofman giyen takımdandır.Ada çocuğu olmasına karşın denizi de pek sevmez.Bu arada boru-trampet takımının has elemanı olmuştur.

Aydın çok hassastır çabuk alınır.Bahriyede sevilmesine ve güzel görevlerde bulunmasına karşın erken emekliliği seçmiştir.

Elinde,yurt dışına yerleşme imkanı olduğu halde o adasından ayrılamaz.Arada bir Bostancı'daki evine de uğrar.Adalıları,Büyükşehirde temsil etmiş,Vestel'de ise T.V. ve Video'ya doyurmuştur.Şimdilerde Adalılara hava tahminleri yaptığını duyduk.(Bu becerisini sınıfımızda tek meteorolojiden bütünlemeye kalmasına ve bir yaz çalışarak geçmesine borçlu olsa gerek.)

Bu arada Adadaki kedi ve köpeklerin koruyucu ve besleyicisi olan son lakabıyla "Amerikalı" kardeşimiz (bu lakabı orjinal şapka ve montları ile birlikte Amerika'dan getirmiş)yaz kış,tüm boş zamanlarını,kahvehanede bilinen ekibi ile çayına,kahvesine genelde maça kızı ya da ellibir oynayarak geçirmekteymiş.

İktidar partilerinden birinin tenkidi ile spor dedikodusu da yaptığı söyleniyor.

Yukarıdaki yoğun iş ve meşklerinden olsa gerek,Ada'sını bırakıp hiçbir toplantımıza katılamıyor Aydın.

Biz bu renkli kardeşimize sağlık ve mutluluk dileklerimizle,sevgilerimizi yolluyoruz.

Nice 18 Kasımlara!