DOSTLAR SINIFI
 Önsöz
 Unutmayalım-Unutulmayalım
 Büyüklerimiz
 Komutanlarımız
 Öğretmenlerimiz
 Derslerimiz-Çizelgelerimiz
 Savarona Seyahati
 Subaylık Fotoğrafları
 Aramızdan Ayrılanlar
 Törenlerimiz
 Okul Günlerinden Bir Demet
 Şükran Gecemiz
 Anılarımız
 Mutlu Günlerimiz
 Sonsöz

 

<< dostlar sınıfı isim listesi
ADEM BİLGİLİ (57-1093)
Kalbimizde
DOĞUM TARİHİ/YERİ
:
01.01.1942 /GİRESUN
SİCİL NO
:
62/3051
KAN GRUBU EVLENME TARİHİ
:
A RH (+)
EŞ ADI/DOĞUM TARİHİ
:
SABİHA-15.01.-
ÇOCUKLARI VE DOĞUM TARİHİ
:
TURHAN-16.06.1964 BURHAN-16.06.1964

Adem,6 Ekim 1977'de Bandırma'da,eğitim uçuşu sırasında T.C.B. 879'un motor arızası nedeniyle pist başına düşerek şehit oldu.Edirnekapı Şehitliğinde yatıyor.

Rahmetli Adem'e can dostu İbrahim İnanç'tan sevgilerle,

Sevgili Adem,

Deniz Lisesi'ne bizden bir-birbuçuk ay sonra başlamıştın.Büyük bir özveri ve çalışmayla aradaki açığı kapadın ve çok iyi bir tempo ile Harbiye IV'ü bizimle bitirip Donanma saflarına yine bizimle katıldın.Seninle sıra arkadaşlığımız Harbiye III'te başlamıştı.Özellikle matematik ve fizik gibi bol araştırma ve ödev yapmayı gerektiren derslerde gösterdiğin azim ve gayreti o sıralar öğrendim.Bundan hayli yararlandım da doğrusu,ama iyi bir ekip oluşturduk.

Bizim için hayli erken denilecek bir zamanda evlendin.O aralar,apandisit ameliyatı olacaktın.Ameliyattan önce,beni yakınbulup,"ameliyat sonrası çacuğum olur mu acaba?"diye sorduğunda muzırlık tarafım ağır bastı ve "Kusura bakma ama çocuğun olmaz,eğer çocuk istiyorsan ameliyattan önce dene,sonra demedi demezsin"dedim.Ameliyat sırasında doktora da sormuş ve doğru cevabına inanmamıştın.Sonra ne zaman bana sorsan,aynı cevabı aldın ve sonuçta ikizlerin oldu,şimdi Kara Kuvvetlerinde subay olarak hayatlarını şerefle sürdürüyorlar.

Kader bizi Kara Kuvvetleri Uçuş Okulu'nda da bir araya getirdi.Orada da aynı Adem'din.Azim ve gayretini son noktaya kadar götürüyor.Sessiz sedasız görevlerini tamamlamaya çalışıyordun.Uçuşlarda yalnız kalmalar bitmiş,bir sen kalmıştın.Uçağı gayet iyi kullanmana karşın bir türlü normal iniş yapamıyor,zıplaya zıplaya pistin sonuna gidiyordun.Dört-beş kez valizini toplamış okuldan ayrılmaya kalkmıştın.Her defasında bizler seni vazgeçirmiştik,çünkü öğretmenlerin ve arkadaşların seni çok seviyordu.

Herşey iyi gidiyordu aslında;bilgimizin ve becerimizin yetebildiği herşeyi en iyi şekilde yapmaya çalışıyorduk,ta ki Tanrının sana uygun gördüğü "şehadet"mertebesine kadar.

Olayı Gölcük'te duyduğumda şok geçirmiştim.Çocukları evden alıp,iki saat içinde Bandırma'ya ulaştım.Nasıl gittiğimi bilmiyorum.

Belki de ölmemiştin.

Belki de son bir muzırlıkla seni geri getirebilirdim.